Το φυτό είναι γνωστό από την αρχαιότητα για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Ο Ιπποκράτης συνιστούσε την τοποθέτηση φύλλων Σαμπούκου στα πρηξίματα των ποδιών, για την ανακούφιση των πόνων από την ποδάγρα, αρθρίτιδα και αιμορροΐδες. Επίσης χρησιμοποιούσε τους φρέσκους και στεγνωμένους καρπούς του βοτάνου για τα πρηξίματα με συγκέντρωση υγρών από δυσλειτουργία των νεφρών, της καρδιάς και τις εγκυμονούσες.

Διατροφική αξία:

Είναι πλούσιος σε αντιοξειδωτικές βιταμίνες των συμπλεγμάτων Α,B και C, όπως επίσης και σε ασβέστιο, κάλιο, φώσφορο ενώ είναι ιδιαίτερα πλούσιος σε αμινοξέα. Επίσης αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως τα αιθέρια έλαια που προκύπτουν από τον Σαμπούκο είναι ενισχυμένα με  σημαντική ποσότητα ελεύθερων λιπαρών οξέων, που είναι ιδιαίτερα ευεργετικά για την καρδιαγγειακή υγεία.

Όσον αφορά τα θρεπτικά συστατικά του, τα 145γρ Σαμπούκου περιέχουν:

• Ενέργεια (Kcal): 106
• Υδατάνθρακες (g): 27
• Πρωτεΐνη (g): 1
• Φυτικές Ίνες (g): 10
• Ασβέστιο (mg): 55
• Σίδηρο (mg): 2,32
• Βιταμίνη A (mg): 52,2
• Βιταμίνη C (IU): 870
• Βιταμίνη B (IU): 0,334

Ασθένειες στις οποίες μπορεί να αποτελέσει μέσο θεραπείας:

• Συμπτώματα γρίπης
• Ιγμορίτιδα
• Ποδάγρα
• Οιδήματα
• Δυσκοιλιότητα και αιμορροΐδες
• Εγκαύματα
• Μολύνσεις
• Ιός του έρπητα

  Παρενέργειες και περιπτώσεις στις οποίες δεν συνιστάται:

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στους καρπούς Σαμπούκου καθώς είναι ιδιαίτερα τοξικοί και μπορεί να προκαλέσουν ναυτία, εμετούς και σοβαρή διάρροια. Γι’ αυτό θα πρέπει να καταναλώνονται μόνο ώριμοι και βρασμένοι ή ψημένοι.

Έγκυες και θηλάζουσες γυναίκες, καθώς και άτομα με διαβήτη, αυτοάνοσες παθήσεις (ρευματοειδής αρθρίτιδα και ερυθηματώδης λύκος) ή άτομα που λαμβάνουν διουρητικά και υπακτικά φάρμακα δεν πρέπει να λαμβάνουν συμπλήρωμα Σαμπούκου.