Το θυμάρι χρονολογείται από τους μεσαιωνικούς χρόνους, αντιπροσώπευε το στυλ και την ανωτερότητα στους Αρχαίους Έλληνες καθώς και τον ιπποτισμό στον Μεσαίωνα. Η χρήση του, από τα αρχαία χρόνια κιόλας, ήταν πολυπαραγοντική και διαφορετική ανάμεσα στους λαούς. Οι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν ως βαλσαμωτικό και αρωματικό, οι Ρωμαίοι έκαιγαν το φυτό πιστεύοντας ότι ο καπνός του απωθεί τους σκορπιούς και το χρησιμοποιούσαν στο μπάνιο τους για να αποκτήσουν σφρίγος και ενεργητικότητα, ώσπου τον 16^ο αιώνα καθιερώθηκε ως φάρμακο σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Διατροφική αξία: 

Αποτελείται από πολύ σημαντικές ποσότητες:

•  Βιταμίνης C
•  Ασβεστίου
• Καλίου
• Καροτενοειδών όπως το β-καροτένιο

Θεραπευτικές ιδιότητες σε ασθένειες όπως:

• Ουλίτιδα
• Εντερικά προβλήματα
• Ουροποιητικά προβήματα
• Θέματα αναπνευστικής οδού
• Συμπτώματα γρίπης, όπως βήχας και κρίση άσθματος 

Παρενέργειες και περιπτώσεις στις οποίες δεν συνιστάται:

Η χρήση του θυμαριού θα πρέπει να γίνεται με μέτρο καθώς η υπερκατανάλωση μπορεί να οδηγήσει σε υπερλειτουργία του θυρεοειδούς αδένα και δηλητηρίαση με συμπτώματα εμετό, διάρροια, ζαλάδες και καρδιακή κατάπτωση