Η ιστορία της  ξεκινάει από τον Ιπποκράτη (4600-377π.Χ) ο οποίος συνέστησε την τσουκνίδα σε πάνω από 61 ασθένειες. Σημαντική αναφορά ωστόσο έχει γίνει και από τον Γαληνό στο βιβλίο του “De Simplicibus Medicamentis ad Partenainum (espurio)” όπου συνιστούσε την τσουκνίδα για ποινίλες δράσεις μεταξύ των οποίων ήταν ασθένειες που σχετίζονται με την πνευμονία, το έλκος, το άσθμα και την αντιμετώπιση της τριχοφυΐας. Στην σημερινή εποχή η τσουκνίδα είναι γνωστή για  τις τονωτικές της ιδιότητες και την πλούσια περιεκτικότητα της σε βιταμίνες, μέταλλα και φυτοχημικά στοιχεία.

Διατροφική αξία:

• Είναι εξαιρετική πηγή φυτικών ινών, βιταμινών Α, Β2 και Κ, ασβεστίου, μαγνησίου και μαγγανίου
• Περιέχει σημαντικές ποσότητες πρωτεΐνης, βιταμινών Β9 (φυλλικό οξύ), Β6, καλίου, χαλκού, χολίνης (έτσι και ακετυλοχολίνης – νευροδιαβιβαστής που βοηθά συνολικά και στη μείωση χοληστερόλης) και βεταΐνης.
• Ακόμα διαθέτει πλήθος αντιοξειδωτικών, όπως φλαβονοειδή, ωστόσο δεν έχουμε τα ακριβή ποσοστά τους.

Μία πολύ σημαντική παρατήρηση είναι πως η τσουκνίδα έχει ελάχιστες ποσότητες οξαλικών οξέων, τα οποία βρίσκονται σε φυτικές τροφές, όπως το σπανάκι, και μειώνουν σημαντικά την απορρόφηση του σιδήρου και ασβεστίου. Έτσι μέσω της τσουκνίδας μπορούμε να επιτύχουμε πολύ καλή πρόσληψη σιδήρου, αλλά και ασβεστίου, μετάλλων ιδιαίτερα σημαντικών για χορτοφάγους.

Ιατρική χρήση της τσουκνίδας:

Πολλές μελέτες έχουν δείξει πως η τσουκνίδα έχει δράση:

• Αντιφλεγμονώδη
• Υποτασική
• Αναλγητική
• Αντιδιαβητική
• Αντιρρευματική
• Αντικαρκινική (καρκίνος προστάτη και μαστού)
• Αντιμικροβιακή
• Αντιαλλεργική
• Διουρητική

Περιπτώσεις στις οποίες δεν ενδείκνυται η χρήση της Τσουκνίδας:

Οι έγκυες πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση τσουκνίδας επειδή προκαλεί συσπάσεις στη μήτρα, πράγμα που αυξάνει τον κίνδυνο για αποβολή.